سلام بر آقایم، ولی نعمتم، صاحب الزمان

 

سلامی از دور به مولای قریبم ، سلامی به دوری من از تو و دلتنگی تو،از من  که این خود نشانی از غربت به همراه دارد، غربتی به طول گذر ثانیه ها در عرض دوازده قرن ، که موالیان آن از مولای خود غایبند و غافل ، ولی او حاضرست و ناظرست و ذاکر ، یاد ما را همیشه به همراه دارد ودر کوچه پس کوچه های زمین خاکی به دنبال یار می گردد ، البته  نه از سر نیاز، بلکه او طبیب است و آب حیات به همراه دارد وبه دنبال بیماران خود می گردد ولی شایستگی نوشیدن آن را غیر از یاران عاشق آن یار سفر کرده از نظر، ندارند  که با توجه قلبی به حضرت و لبیک به ندایش قصد طواف کعبه ی دلها می نمایند و او را در تحقق عبودیت و عدالتش همراهی می کنند و حیات طیبه و جاودانه را به منصه ظهور می رسانند.

مولایم تولدت مبارک ؛ تبارکت به طلوع مهرت، به روشنی راهت، که به خورشید وجودت، برکت را معنا کردی، چه ولادتی! که انبیاء و اولیاء وعده ی آمدنش را بشارت داده وحضورش را به خدمتش مسئلت نموده اند که او نعمت فراوان و کوثربی بدیلی است که با ظهورش سحرگاه، به نورش، متجلی خواهد گشت .

گویند به ظهورت، به انتظار، قیام باید کرد قیامی که قامتش را سالهاست که بسته ای وجبریل از پس پرده غیب به نظاره، خبر از قائم داده است که میایی و ظلمکده را به دهکده ای از مهر و وفا تبدیل خواهی کرد .

آقا سربازانت در آماده باش به سر می برند و با اشاره ات جان را کف دست ، فدا می کنند ،پس چرا این همه معطلی ... ؟ مگر نه این است که ندای عجل فرج به آسمان بلند است ،خیابان ها و کوچه ها چراغانی است ،نیمه شعبان دیدنی شده، شربت و شیرینی فراوان شده ... همه به یمن قدمهایت ، همه به انتظار ظهورت و... به عشق وجودت ، پس مشکل کجاست ... ؟ که چشمانمان به جاده ی انتظار مانده و خبری نمیاید، آیا نامه ها و پیام ها و کامنت ها در فضای مجازی به مجاز بودن، به اسارت رفته و امیدی به رهایی حقیقت نیست و یا سرسبزی کوفه به مشام می رسد و هزار و یک فریب در رنگ و رخسارمان هویداست که توخوب میدانی چرا که عالم به مکنونات و حاکم به ظهور و باطنی ... و این بار آخرست،چراغ دوازدهمی نشکستنی است و اراده ی الهی تردید ناپذیرست،ذخیره الهی آمدنی است،  راهی به آسمان باز خواهد شد ،مستضعفان به ارث خواهند برد، دوز و کلک های زبیری بهایی نخواهند برد، که دستها همه رو شده و منافق به حکم کافر حربی قلمداد می شود .

نگاه کن، دقت بیشتر، او مظهر رحمت رحمانی است، او کمال جود جوادی است او به مقام خلافتش دستگیری را، نجات از مهلکه را تفسیر می کند خلاصه او انتهای مهربانی است ،داعی به رحمت کجا و خون و شمشیر کجا ؟ اگرم هست گریزی از آن نیست ناکثین ، قاسطین ، مارقین وهرچی ظالم شمشیر برهنه ای باید سزای تبهکاریش را در دنیا ببیند ، آخرت جای خود .

نکته : از ماست که بر ماست ، نکنه از یاران حضرتش نباشیم و به توهم که بازارش داغه ،خود را از سینه چاکان آقا به حساب بیاوریم ؛ چاره ای نیست! داروی این توهم به مطالبه جدی ما از معنای قیام برمی گردد که چقدر ایستاده ایم و به تنها موعظه قرآن لبیک گفته ایم و امروز که نائبش به قدقامت ولیش قیام کرده و در هجوم تیرهای دشمن سینه سپر کرده و مظهر یاد حبیبی است که به هل من ناصر منصور عالم لبیک به نصرت داده است به چه اندازه هم پیمان شده ایم و لغزش از فرمانش که تخطی از امر مولوی مولاست نمی کنیم  و در چنین ایامی، سالروز ولادت مولا و نائبش را با هم جشن بگیریم و به یمن چنین ایام خجسته ای بیعتشان را به گردن تا روز قیامت بیاویزیم

اللهم عجل فی فرج مولانا و احفظ قائدنا الی ظهور ولیک

نوشته شده در پنج شنبه 90/4/23ساعت 2:55 صبح توسط سید مهدی ماجدی نظرات ( ) |